Florence + the Machine ~ Ceremonials

Florence + the Machine... Ostatnimi czasy ciągle się słyszy o tej grupie dowodzonej przez Florence Welch. Zespół powstał pięć lat temu w Londynie, a na koncie ma już MTV Unplugged. Debiut- "Lungs" to zdecydowanie płyta, od której nie można się uwolnić. Potwierdzam, dowody są. Co w takim razie jest z "Ceremonials"? Co z Florence, która nagle staje się diwą?


Na pierwsze przesłuchanie można odczuć mieszane emocje. Pomyśleć, że za każdym kolejnym będą lepsze. Nie łudźcie się. Nic takiego się nie zdarzy. Ewentualnie doprowadzicie się do załamania nerwowego, a zwierzęta będą wyć do księżyca "dlaczego?".

Album otwiera "Only If For A Night", następne jest "Shake It Out", "What The Water Gave Me", "Never Let Me Go" i... i na tym ta płyta mogłaby się dla mnie skończyć. Utwory zlewają się w jedną całość (pomijając "Heartlines", które jakoś się wyróżnia), senność mnie ogarnia, kiedy ich słucham.
Nie przypuszczałam nigdy, że Florencja z Maszyną kiedyś mnie tak znudzą...
A jednak.
Może powinni byli zaczekać z wydaniem "Ceremonials", mimo że są z tego materiału zadowoleni. Teksty przypadły mi do gustu, są nieprzeciętne, czuć pewną magię, którą Florence potrafi tworzyć i nie da się tego podważyć. Drugim plusem jest wokal Flo, ale takim za pół punktu. Nuży. Czuję, jakby robiła to czasem na siłę. Słucham dalej. Nie brzmi beztrosko, to nie to, za co ją pokochałam. Panująca podniosłość zaczyna przygniatać mnie po ósmym utworze. Może nie jestem wystarczająco dojrzała, chociaż wszyscy uważają, że jednak tak? A może jednak ten album po prostu jest słaby? Na pewno poniżej oczekiwań. Moich, ale i nie tylko. Można ją początkowo męczyć. Zakończeniem jest "Leave My Body". Można zmuszać się i przekonywać, że jest w porządku. Ale czy warto oszukiwać samego siebie?

3+/10

a.